Camilerde Hafta Sonu Kur’ân Öğretimi: DİB ve DİTİB Örneği

Kur’ân eğitim-öğretimi, ilk vahyin Hz. Muhammed’e (s.a.s) nazil olmasıyla başlayıp kıyamete kadar devam eden bir süreci kapsamaktadır. Mekke’de Erkam b. Ebi’l-Erkam’ın evinde Medine’de ise Mescid-i Nebevî’de kurumsallaşmış yapıya dönüşen bu öğretim, o günden günümüze dünyanın birçok ülkesinde cami merkezli olarak etmektedir. taraftan ibadetle birlikte kırâatı öğretilirken diğer iman, ibadet, ahlak, ilim, irfan gibi eğitim-öğretim faaliyeti de deruhte edilmekteydi. Buradaki eğitimin önde gelen talebeleri Suffe ehli olmakla kadın, erkek ve çocuklar ile toplumun her yaş grubundan insanlardan oluşmaktaydı. İbadet edilen yer olmasının yanı sıra kesime hitap edip hizmet vermesi yönüyle başta Mesci-i Nebevî başlayan faaliyetlerinin sürdürüldüğü mekânlar camiler, günümüzde fonksiyonuyla merkezi konumunu önemli ölçüde muhafaza Bu bağlamda Türkiye’de Diyanet İşleri Başkanlığı’na (DİB), Almanya’da Türk İslam Birliği’ne (DİTİB) bağlı camilerde fonksiyon icra edilerek eğitim-öğretimi olmak üzere dini, milli manevi ahlak eğitimi verilmeye çalışılmaktadır. DİB ayrıca kurslarında hafızlık, ihtiyaç odaklı kurs, 4-6 grubu, yaz kursları kurslarına gitme imkânı bulamayan vatandaşlara yönelik 2010 yılında “Camiler’de Öğretimi”, 2019 da hafta sonu öğretimi programı hazırlayarak alandaki hizmetleri artırma gayreti içerisindedir. DİTİB camileri ibadet yeri olma özelliğiyle birlikte, okulların tatil olduğu zamanlarda Kur’ân-ı Kerim din kurslarının verildiği faaliyet göstermektedir. DİTİB’e eğitimi, okuldaki ders eğitimlerinin yıl boyu aralıksız birkaç kurslara öğrenciler Kerim’i güzel şekilde okumayı başarabilmektedir. tatilinde yaklaşık iki ay süre katıldıkları Kur’an öğrendikleri dualar, okumayla ilgili bilgi becerilerinin birçoğunu kaybetmeleri -hafta sonları eğitimine etmemeleri/edememeleri- nedeniyle ertesi aynı şeyleri tekrarlamak durumunda kalmaktadır. eğitiminin basamağının eksik atılmasıyla oluşan durum, imam hatip ortaokul liseleri ilahiyat/İslami ilimler fakültelerindeki eğitim-öğretiminde çeşitli sorunlarla karşılaşılmasını beraberinde getirmektedir. sorunun asıl nedeninin devamlılık tekrar esasına dayalı oluşu hususuna yeterince riayet edil(e)memesinden kaynaklı olduğunu düşünmekteyiz. Zira ülkemizde öğrenciler, düzenlenen katılmamaktadır. eksikliği gören yetkilileri program hazırlamak suretiyle soruna çözüm arayışına girmiştir. Ancak söz konusu programdan alanda görev yapan kursu öğreticisi, hatip, müezzin kayyım MEB öğretmenleri, akademisyenler dahi haberdar değillerdir. Yine kursların muhatabı olan örgün öğretimdeki onların velilerinin içeriği hakkında bilgileri bulunmamaktadır. Ayrıca programın müfredatı, materyal eğitim verecek alacak paydaşlarla eksiklikler konusudur. amaçla; yapılan çalışmalar daha önce kurumdaki çalışma tecrübemiz göz önünde bulundurularak öğretim programı, mahiyeti, yöntemi uygulama tecrübeleri yönlerinden incelenerek bunların mukayesesi üzerinden teklif önerilerde bulunulacaktır. Literatür taramasında, kurumdan elde veriler çerçevesinde DİB/DİTİB özelinde karşılaştırmasıyla çalışmalara eğitim-öğretimine katkı sağlamayı hedeflemekteyiz. Araştırmada camilerinde öğrencilerin öğretimle sonlarında dini bilgiler katılmalarında; sosyal, kültürel aktiviteleri içermesi, müfredat-materyal açısından gruplarına etmesi, öğrenci-veli-öğretici dernek yönetimlerinin uyum içerisinde çalışması faktörlerin etkili ulaşılan sonuçlardan bazılarıdır.